Monique Romeijn: april 2016

zaterdag 23 april 2016

STILL

Werkwijze fotografie. Locatie Odapark.

Gepost door Monique Romeijn op 13:09 Geen opmerkingen:

Dit e-mailen Dit bloggen!Delen op Twitter Delen op Facebook Delen op Pinterest

Nieuwere posts Oudere posts Homepage

Abonneren op: Posts (Atom)

Berichten

► 2023 (3)
- ► maart (2)
- ► februari (1)

► 2022 (16)
- ► december (1)
- ► november (1)
- ► oktober (3)
- ► augustus (1)
- ► juli (1)
- ► mei (1)
- ► april (1)
- ► maart (3)
- ► februari (2)
- ► januari (2)

► 2021 (15)
- ► november (1)
- ► oktober (1)
- ► september (1)
- ► juli (1)
- ► juni (1)
- ► mei (2)
- ► april (1)
- ► maart (1)
- ► februari (2)
- ► januari (4)

► 2020 (22)
- ► december (3)
- ► november (3)
- ► oktober (2)
- ► september (2)
- ► augustus (1)
- ► juli (3)
- ► juni (2)
- ► mei (2)
- ► april (2)
- ► februari (2)

► 2019 (14)
- ► december (1)
- ► november (1)
- ► oktober (1)
- ► september (1)
- ► augustus (1)
- ► juli (1)
- ► juni (1)
- ► mei (1)
- ► april (2)
- ► maart (1)
- ► februari (1)
- ► januari (2)

► 2018 (17)
- ► december (3)
- ► november (1)
- ► oktober (1)
- ► september (1)
- ► augustus (1)
- ► juli (2)
- ► juni (1)
- ► mei (1)
- ► april (2)
- ► maart (2)
- ► februari (2)

► 2017 (12)
- ► november (1)
- ► oktober (1)
- ► september (2)
- ► augustus (1)
- ► juli (1)
- ► juni (2)
- ► mei (1)
- ► april (1)
- ► maart (1)
- ► februari (1)

▼ 2016 (9)
- ► december (1)
- ► november (1)
- ► oktober (1)
- ► september (2)
- ► augustus (1)
- ▼ april (1)
  - STILL
- ► februari (2)

► 2015 (10)
- ► november (1)
- ► oktober (1)
- ► september (1)
- ► augustus (1)
- ► juni (2)
- ► mei (1)
- ► maart (2)
- ► januari (1)

► 2014 (6)
- ► november (1)
- ► augustus (1)
- ► mei (2)
- ► april (1)
- ► januari (1)

► 2013 (1)
- ► november (1)

Monique Romeijn

Mijn werk ontspringt vrijwel altijd uit de oneindige structuren van de natuur. Het is een intuïtief proces, waarin ik ruimte, reliëf en ritme van het landschap beschrijf in gecontroleerde kerven in hout of een snelle streek inkt of olieverf op doek. In grote lijnen herkenbaar, maar ook gefragmenteerd en verhalend over wat net onder het oppervlak sluimert. Er is altijd de suggestie van wat er voorbij de horizon of buiten het kader zou kunnen zijn.